ΕΠΟΧΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ

Όσα παρακολουθούμε αυτές τις μέρες δεν θυμίζουν φρενοκομείο, γιατί σ΄ αυτό υπάρχουν κανόνες λειτουργίας, αλλά μια ανοχύρωτη πολιτεία, που οι θεσμοί, οι νόμοι, οι ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται ασύστολα και ωμά, παραβιάζεται το Σύνταγμα, τα πάντα δοκιμάζονται, βάλλονται και απαξιώνονται, χωρίς εκδηλώσεις σταθερής εναντίωσης ιδίως από τον λεγόμενο πνευματικό κόσμο, με τα ΜΜΕ και τον ηλεκτρονικό Tύπο     – και προεξάρχοντες τα ψευδεπίγραφα, τους λαθρέμπορους και λαθρεπιβάτες των ιδεωδών του Σοσιαλισμού, του Σοσιαλισμού εκείνου που ευαγγελίζεται μια κοινωνία και μια ζωή υποδειγματική – να παίζει τον κυρίαρχο και αποφασιστικό ρόλο, ως πρώτη πλέον εξουσία στην εξέλιξη των πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και άλλων πραγμάτων στην έρμη αυτή χώρα. Ο «μιθριδατισμός» έχει εισχωρήσει βαθιά, όλα πλέον θεωρούνται φυσιολογικά και κανένας δεν πιστεύει ότι υπάρχουν και  υγιείς πολιτικές δυνάμεις και άτομα.

Κι αυτό για μας είναι το πλέον οδυνηρό, γιατί έχουμε μπει στην τελική ευθεία που οδηγεί στον γκρεμό, στην εποχή της ολοσχερούς ασυδοσίας και ατιμωρησίας. Σχεδόν όλα είναι ακινητοποιημένα και ο πολίτης αισθάνεται πλήρως ανίσχυρος και κατευθύνεται να «απολαμβάνει» με απάθεια το δράμα και την καταρράκωση κάθε είδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και διερωτάται ο ενεργός και σώφρων Έλληνας πολίτης ποίοι θα είναι οι επόμενοι στόχοι των κομματικών συντεχνιών και ποίοι από τους ασκούντες την πολιτική εξουσία θα πράξουν το χρέος τους έναντι του Έθνους και του λαού χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό και πελατειακό κόστος;

Η απεργία είναι δικαίωμα συνταγματικά κατοχυρωμένο και σεβαστό, αρκεί να ασκείται εντός των Συνταγματικών και νομίμων ορίων. Απεργίες που ενθαρρύνονται και υποδαυλίζονται άμεσα ή έμμεσα από κομματικές ηγεσίες και συντεχνίες που απολαμβάνουν προνομιακής μεταχείρισης και παραλύουν τον τόπο, την οικονομία και προκαλούν ζημίες στο κοινωνικό σύνολο, είναι απαράδεκτες ηθικά, νομικά και κοινωνικά.

Για την καλύτερη κατατόπιση του αναγνώστη παραθέτω δυο άρθρα του Ποινικού Κώδικα.

- Άρθρο 292: Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου, τηλεγράφου ή τηλεφώνου, που προορίζονται για κοινή χρήση, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.

- Άρθρο 293: Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία καταστήματος ή εγκατάστασης που εξυπηρετούν την προμήθεια νερού, φωτισμού, θερμότητας ή κινητήριας δύναμης στο κοινό, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.

Ευλόγως λοιπόν διερωτάται κανείς αν εφαρμόζονται οι νόμοι στην Ελλάδα. Διότι και οι συγκοινωνίες παρεμποδίζονται και η λειτουργία των κοινωφελών εγκαταστάσεων. Αλλά δεν τιμωρείται κανείς.

 

ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ

      

Βέβαια το πρόσχημα για όλα αυτά, όπως προαναφέρθηκε, είναι το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας. Όμως και αυτό είναι πολύ σχετικό. Διότι το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο 23) αναφέρει ότι ειδικώς για τους δημοσίους υπαλλήλους και το προσωπικό των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας το δικαίωμα της απεργίας υπόκειται σε περιορισμούς, ακριβώς για να μην θίγεται το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον. Αλλά στην Ελλάδα της πάσης ασυδοσίας, ο συνταγματικός αυτός περιορισμός έχει γίνει κουρελόχαρτο. Θεωρείται ότι μπορεί να απεργεί ο καθένας όποτε θέλει και όσο θέλει, ανεξαρτήτως των συνεπειών της απεργίας εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Στα θέματα απεργιών, διαδηλώσεων και λοιπών κινητοποιήσεων, οι νόμοι και το Σύνταγμα καταπατώνται βάναυσα, και οι Εισαγγελικές Αρχές αρμόδιες για την τήρηση και εφαρμογή των νόμων απρακτούν εγκληματικά.

Οι απεργίες ορισμένων συντεχνιών έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στην οικονομία. Η συνεχιζόμενη λευκή απεργία των λιμενεργατών έχει καθηλώσει στα λιμάνια Πειραιώς και Θεσσαλονίκης τόνους προϊόντων που καθυστερούν να φθάσουν στον προορισμό τους. Η απεργία των υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος διέκοψε επί τριήμερο την λειτουργία του Χρηματιστηρίου και ανέστειλε τις διατραπεζικές συναλλαγές. Η απεργία του προσωπικού της ΔΕΗ οδήγησε σε αλλεπάλληλες διακοπές ρεύματος, με σοβαρότατες και εδώ οικονομικές συνέπειες.

Την ευθύνη για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση δεν φέρουν μόνον οι απεργοί. Ευθύνονται οι κυβερνήσεις όλων των τελευταίων ετών που ανέχονται τις παράνομες απεργίες και κινητοποιήσεις και δεν εφαρμόζουν τον νόμο.

Η Κυβέρνηση Καραμανλή έχει δώσει λάθος μήνυμα προς την κοινωνία. Επαναλαμβάνει διαρκώς ότι σέβεται το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας και της διαμαρτυρίας. Όμως σημασία έχει να σέβεται τα επίσης συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών που πλήττονται από τις αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις.

Αρμόδια για την αντιμετώπιση όλων αυτών των διαλυτικών και διαβρωτικών φαινομένων που επιφέρουν σταδιακά την αποσύνθεση του κράτους, δεν είναι μόνον η Δικαιοσύνη. Είναι και η Κυβέρνησις. Η οποία όμως αρνείται να εφαρμόσει τους νόμους. Η απεργία μπορεί να είναι δικαίωμα, είναι όμως αναφαίρετο δικαίωμα και η εργασία. Και όταν στις περισσότερες απεργίες του δημοσίου τομέα, αυτοί που διαφωνούν και θέλουν να εργασθούν παρεμποδίζονται με τραμπουκισμούς, τι κάνει η Κυβέρνησις δια των εντεταλμένων οργάνων της τάξεως ώστε να εφαρμοσθεί ο νόμος; Τίποτε. Προ του πολιτικού κόστους, επιδεικνύεται πλήρης ανοχή.

Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Η «ΕΣΤΙΑ» έχει απαριθμήσει τα αδικήματα που διαπράττονται συστηματικώς εκ μέρους συνδικαλιστών και απεργών, στα οποία δεν αντιδρά η Πολιτεία. Το δε πρόβλημα εκεί ακριβώς έγκειται. Στην ανοχή που επιδεικνύεται σε όλα. Από την παράνομη κατάληψη δρόμων, δημοσίων κτιρίων, αιθουσών συνεδριάσεων κ.λπ., μέχρι το κατέβασμα των διακοπτών (της ΔΕΗ), την παρακώλυση του εμπορίου (στα λιμάνια), την διακοπή των συγκοινωνιών (μετρό, ΗΣΑΠ), την παράλυση των συναλλαγών (Χρηματιστήριο, Tράπεζες). Όταν όλα αυτά γίνονται ανεκτά χωρίς καμία αντίδραση εκ μέρους της Κυβερνήσεως, τότε επόμενο είναι η κοινωνία αυτή να παραμένει σε τέλμα.