Η ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ
Εδώ και αρκετά χρόνια υπογραμμίζω σε μια σειρά από
άρθρα μου ότι η χειρότερη και πλέον καταστροφική κρίση την οποία αντιμετωπίζει
η Ελλάδα, είναι πρωταρχικώς κρίση Αρχών[1]
και Αξιών[2]
και φυσική συνέπεια αυτών, η οικονομική, κοινωνική, πολιτική, η καθολική κρίση.
Ή ακριβέστερα, η κρίση Αρχών και Αξιών υπήρξε η κυρία γενεσιουργός αιτία
της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης και παραμένει ο σημαντικότερος
από τους λόγους για τους οποίους αδυνατούμε να τις αντιμετωπίσουμε.
Είναι πάρα πολλά τα χρόνια που απομακρυνθήκαμε από τις
παραδοσιακές Αρχές και Αξίες, όπως τις πατριωτικές, τις
πνευματικές, τις ηθικές, από όλο το σύστημα των Αξιών μιας υγιούς, εύρωστης και εύρυθμης κοινωνίας και παραδοθήκαμε
σε έναν άμετρο ατομικό και κοινωνικό ευδαιμονισμό αναλώμασι του κοινωνικού
κράτους.
Έτσι εκφυλιστήκαμε ως κράτος, ως κοινωνία, με
αποτέλεσμα να διερχόμαστε ως χώρα και κοινωνία μια περίοδο κατακόρυφης
οικονομικής – και όχι μόνον –, πολιτικής, πολιτιστικής, κοινωνικής και ατομικής
κρίσης. Μιας κρίσης που δεν προέκυψε από παρθενογένεση, αλλά όπως προανέφερα
από την απεμπόληση ΑΡΧΩΝ και ΑΞΙΩΝ. Οι αιωνόβιες ηθικές αρχές και αξίες των Ελλήνων έχουν διαβρωθεί, έχουν εγκαταλειφθεί και
γελοιοποιούνται. Κατάληξη: Η Ελλάδα μας να τελεί υπό το φάσμα της οικονομικής
κατάρρευσης, της πτώχευσης. Και πρόσθετα, βρίσκεται σε μια φάση κρίσιμη και
δεινής παρακμής και τρέμει κανείς με τη σκέψη ότι γεγονότα της πρόσφατης
ιστορίας μας, όπως αδελφοκτόνων πολέμων, εθνικών διχασμών και εδαφικών
ακρωτηριασμών, καταστάσεις πτώχειας και οικονομικής δυσπραγίας του λαού, μας
οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις, σε απότομα ξεσπάσματα,
αναταραχές, σε πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις, σε πράξεις βίας με
ανθρώπινες ζωές, σε βίαιες συμπλοκές και αντιπαραθέσεις μεταξύ Αστυνομίας,
κουκουλοφόρων – διαδηλωτών.
Οι ελπίδες του Ελληνικού λαού για ανασυγκρότηση και
επανίδρυση του κράτους από τα δύο κόμματα εξουσίας που κυβερνούν τη χώρα από το
1974, διαψεύστηκαν παταγωδώς και οδυνηρώς, με αποτέλεσμα να βιώνουμε σήμερα
καταστάσεις πρωτόγνωρες, εξευτελιστικές, καταστροφικές, εφιαλτικές,
εξοργιστικές, απερίγραπτες.
Πού πάμε; Κατά διαβόλου, από το κακό στο χειρότερο.
Μόνη μας ελπίδα είναι ο Θεός της Ελλάδας; Ας βάλει το χέρι του, ας μας βοηθήσει
για να ορθοποδήσουμε, να βγούμε από τα αδιέξοδα και να βρούμε το δρόμο της
λύτρωσης και της Σωτηρίας.
[1]
Είναι οι θεμελιώδεις κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνίας που δεν
υπόκεινται σε αμφισβήτηση, είναι οι κανόνες που διέπουν τη ζωή των ατόμων,
είναι οι κανόνες της συμπεριφοράς που υπαγορεύονται ιδία από την ηθική.
[2]
Είναι το ιδανικό, η ιδέα που καθορίζει τον τρόπο ζωής και σκέψης από ένα σύνολο
ανθρώπων, ως σημαντικό για τους ίδιους και αποτελεί μέτρο αξιολόγησης προσώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου