Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ

Αυτή την περίοδο η Αριστερά, – με εξαίρεση το ΚΚΕ –, είναι με τσιτωμένα τα νεύρα. Ακόμη και ο Φώτης Κουβέλης του ΣΥΝ, άνθρωπος εκ χαρακτήρος πράος, τις προάλλες εξανέστη πρωτοφανώς σε τηλεοπτική εκπομπή, με την αφορμή ότι η δημοσκόπηση που παρουσιαζόταν έδειχνε περίπου το 55% των ερωτηθέντων να θεωρεί υπεύθυνο για το σημερινό κατάντημα το σύνολο του πολιτικού κόσμου, περιλαμβανομένης και της Αριστεράς. Ήταν αυτό το τελευταίο που είχε ανάψει τον συνήθως μειλίχιο Φ. Κουβέλη και τον έκανε να επαναλαμβάνει εξοργισμένος:

«Μα πώς γίνεται; Αφού η Αριστερά δεν έχει κυβερνήσει ποτέ!».

Αυτό είναι το επιχείρημα πίσω από το οποίο κρύβει τους φόβους της η Αριστερά, αφού έγινε κοινή συνείδηση ότι η χώρα κατέρρευσε οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά. Είναι όμως ουσιαστικά ένα επιχείρημα αίολον. Βέβαια, ποτέ δεν μας κυβέρνησε αμιγής κυβέρνηση της Αριστεράς. Όμως, μετά τη μεταπολίτευση, μας προέκυψε μια νέα Αριστερά, μια Αριστερά νοθευμένη και μπασταρδεμένη, μια Αριστερά της ιδιοτέλειας, χωρίς ιδανικά και ηθικές αξίες, η οποία μέσα σε ένα πλέγμα ιδιόρρυθμων συνθηκών, διείσδυσε στην πολιτική και δια της πολιτικής στον κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό, στα ΜΜΕ, στα συνδικάτα, στην γκρίζα καθημερινότητα της ζωής μας, με αποτέλεσμα να αλώσει τα πάντα με τους ανθρώπους της και εν πολλοίς, αυτή η πρωτόγνωρη και πρωτότυπη Αριστερά, που αποκλίνει από τα παλαιά πρότυπα των ιδεολόγων, να επιδρά καθοριστικά στη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής,  διείσδυσε στον κρατικό μηχανισμό, στα ΜΜΕ και στα συνδικάτα. Αυτή η Αριστερά της μεταπολίτευσης δεν έχει καμία σχέση με την άδολη Αριστερά των ιδεολόγων πατριωτών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, της ΕΔΑ, τους Λαμπράκηδες, την Αριστερά και τους Αριστερούς της περιόδου της Δικτατορίας και του Πολυτεχνείου.

Εκείνη η Αριστερά έκλεινε στους κόλπους της το καλύτερο κοινωνικά και πνευματικά τμήμα του λαού μας, την αφρόκρεμα των πνευματικών ανθρώπων της χώρας, τους πλέον ανιδιοτελείς πολίτες που με τη δράση τους συνέβαλαν στην πολιτική, οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική πρόοδο της χώρας στα πλαίσια του Συντάγματος και του κοινοβουλευτικού συστήματος.

Το καταστατικό λειτουργίας της ΕΔΑ, που ψηφίστηκε από την πανελλαδική διάσκεψη (15-18 Ιουλίου 1956), περιελάμβανε και το εξής: «Η ΕΔΑ, επί πλέον δρα εντός των πλαισίων της δημοκρατικής Συνταγματικής νομιμότητας και του Κοινοβουλευτισμού».  Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΕΔΑ, ένα κόμμα της Αριστεράς, ένα κόμμα με αξία, κύρος και αξιοκρατικό, χειραφετημένο από το ΚΚΕ, έλαβε στις εκλογές του 1958, σε περίοδο που όλα ήταν φοβερά, γιατί «τα τσάκιζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», όπου κράτος και παρακράτος είχαν εξαπολύσει ένα ανελέητο κυνηγητό (πογκρόμ) κατά παντός αριστερού, ποσοστό 25%. Και σήμερα η Αριστερά παρ’ όλον που κλείνει στους κόλπους της και πολλά αξιόλογα πρόσωπα, δεν πολιτεύεται όπως κάποτε η ΕΔΑ, με σωφροσύνη και υπευθυνότητα.

Τα τότε εγκληματικά λάθη της τότε Δεξιάς και των Φιλελευθέρων, η ελαφρότητά τους με τον τρόπο που χειρίστηκαν τη νίκη τους κατά τον εμφύλιο πόλεμο κατά τον χειρότερο τρόπο, η εγκληματική πολιτική επιπολαιότητα της Μοναρχίας, το νέο πογκρόμ της χούντας και άλλες αιτίες, άνοιξαν το 1974 τον δρόμο γι’ αυτή τη διείσδυση της ψευδοαριστεράς, που μετά το 1981 έγινε κανονική επέλαση. Αργά και άγαρμπα, η Δεξιά προσαρμόστηκε στο υπόδειγμα του ΠαΣοΚ και έγινε χειρότερη. (Το γνήσιο είναι πάντα ανώτερο…). Κι έτσι φτάσαμε σήμερα να έχουμε μια σοβιετικού τύπου οικονομία, έναν δημόσιο τομέα που γεννά τη διαφθορά και μια κοινωνία που έχει υποστεί ηθική, κοινωνική και πολιτική παρακμή, αλλά και ανοσία. Η σωτηρία της Ελλάδας, μεταξύ των άλλων καθοριστικών παραμέτρων,  προϋποθέτει και απελευθέρωση από τις κομματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις, σκληρή δουλειά, μεγάλη προσπάθεια και Εθνική Ομοψυχία και Συνεννόηση και όχι λαϊκισμούς!