ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ - ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 1863/1989

 

Η Νέα Δημοκρατία με τον νόμο 1863/1989 και όχι το ΠΑΣΟΚ, έθεσε τέρμα στον Εμφύλιο πόλεμο που επί σαράντα χρόνια ταλάνιζε τον Δημόσιο Βίο της Ελλάδος, την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή της Χώρας, που δηλητηρίαζε ψυχικά τους Έλληνες, που τους δίχαζε, που τους διαιρούσε σε αντιμαχόμενες παρατάξεις, που προκάλεσε δεινά και διχόνοιες.

Πριν από την ψήφιση του πιο πάνω νόμου, μια                   μεγάλη μερίδα των Ελλήνων εχαρακτηρίζοντο «ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ», «ΕΑΜΟΒΟΥΛΓΑΡΟΙ»,«ΕΑΜΟΣΛΑΒΟΙ», «ΣΛΑΒΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΙ». Ειδικά  στο Νομό Καστοριάς, το 50% των κατοίκων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι ευρισκόμενοι στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και των «Λαϊκών Δημοκρατιών» είχαν χαρακτηρισθεί από τις υπηρεσίες του Κράτους ως «Συμμορίτες», «Εαμοβούλγαροι» κλπ. Το ΠΑΣΟΚ, με την ψήφιση του Νόμου 1285/1982 «περί αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης» δεν απετόλμησε να προχωρήσει πιο μακριά σε μια γενναιόδωρη πολιτική λήθης για την εκτόνωση του Αντισυμμοριακού και Αντικομμουνιστικού μίσους και υστερίας, και να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες για τη λήθη του αμαρτωλού και καταστροφικού για τη χώρα μας, παρελθόντος. Άφησε τις πληγές ανοιχτές, ίσως γιατί, είτε από πολιτική σκοπιμότητα είτε από πολιτικό τυχοδιωκτισμό ήθελε να κρατάει σε διαρκή ομηρία τους χιλιάδες ψηφοφόρους που είχαν στιγματισθεί Εθνικά, Πολιτικά και Ηθικά.

Η Κυβέρνηση Τζανετάκη, είναι εκείνη που απάλειψε δυσάρεστες αναμνήσεις και κατήργησε κακόηχους όρους και έννοιες, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις που είχαν για τους αίροντας τον σταυρό του μαρτυρίου. Τον «Συμμοριτοπόλεμο», τον αντικατέστησε με τον όρο εμφύλιος πόλεμος και τους «συμμορίτες» με «Δημοκρατικό Στρατό» και τους ανεγνώρισε δικαιώματα συντάξεως για τη συμμετοχή τους στον Δημοκρατικό Στρατό. Ο Νόμος 1863/1989 αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδος και μια νέα αφετηρία πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων. Πράγματι, η Νέα Δημοκρατία επεδίωξεν ειλικρινά και συστηματικά να λησμονηθεί το θλιβερό παρελθόν του Εθνικού Διχασμού, της διάρρηξης της ψυχικής ενότητος των Ελλήνων και της διαιρέσεως των πολιτών σε κατηγορίες.

Τον πιο πάνω νόμο 1863/1989 που αποτέλεσεν ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός, για χιλιάδες κατοίκους του Νομού Καστοριάς, η Νέα Δημοκρατία, σε τοπικό επίπεδο, ουδέποτε τον αξιοποίησε επικοινωνιακά και πολιτικά. Άφησε - πάντα σε τοπικό επίπεδο – το ΠΑΣΟΚ να αλωνίζει στην πολιτική κονίστρα, να δημαγωγεί ανενδοίαστα, να λαϊκίζει, να διαστρέφει την πραγματικότητα. Μπορούσε να εκμεταλλευθεί τις δυνατότητες που της παρείχε, ώστε να αποκομίσει σημαντικά ηθικά και πολιτικά οφέλη. Δεν το έπραξε, ίσως γιατί κάποια στελέχη της δέσμια του παρελθόντος των έχουν ενοχές για τις επιλήψιμες και εγκληματικές τους πράξεις σε βάρος πολλών ανθρώπων της περιοχής. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο αποστάτης ενός συνόλου, που απαρνήθηκε ορισμένες ηθικές αξίες και αρχές και στοχεύει να διεκδικήσει Δημαρχιακό ή άλλο σημαντικό αξίωμα. Στον τόπο αυτό όλα είναι δυνατά και εφικτά.

Νόμος 1863 της 18.9.89

Άρση των συνεπειών Του εμφυλίου πολέμου 1944-1949. (Α΄204)

*** ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ : Σχετικό το άρθρο 6 του Ν. 1976/1991 (Α΄184):

Η παρ. 6 του άρθρου 6 του Ν. 1976/1991 (ΦΕΚ Α 184) ορίζει ότι : «Όπου στους νόμους 1543/1985 και 1863/1989 αναφέρεται πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή, εφεξής νοείται η ειδική επιτροπή της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, η οποία αποφαίνεται σε πρώτο και τελευταίο βαθμό».

Άρθρο 1

1.             Η περίοδος από την αποχώρηση των Στρατευμάτων κατοχής μέχρι 31.12.1949 αναγνωρίζεται ως «περίοδος εμφυλίου πολέμου».

2.             Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος «συμμοριτοπόλεμος» αντικαθίσταται με τον όρο «εμφύλιος πόλεμος» και όπου (συμμορίτες) με τον όρο «Δημοκρατικός Στρατός».

3.             Διατάξεις συντακτικών πράξεων, ψηφισμάτων, νόμων, διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων, που είναι αντίθετες με τις διατάξεις του παρόντος καταργούνται.

 

 

Άρθρο 2

Αίρονται οι οποιεσδήποτε συνέπειες από καταδίκες αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και όσων έλαβαν μέρος στον εμφύλιο πόλεμο που επιβλήθηκαν από κακουργοδικεία, εφετεία, τακτικά ή έκτακτα στρατοδικεία, ναυτοδικεία ή αεροδικεία για πράξεις που είχαν σχέση με την συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση και τον εμφύλιο πόλεμο καθώς επίσης με τα κοινωνικά τους φρονήματα και γενικότερα  με την κατά διαστήματα πολιτική ανωμαλία από την απελευθέρωση και μέχρι 24 Ιουλίου 1974, οι δε ποινές διαγράφονται από τα δελτία του ποινικού μητρώου.

 

Άρθρο 3

1. Δικαίωμα σύνταξης από το Δημόσιο Ταμείο κατά τις διατάξεις των άρθρων 2 έως 14 του Ν. 1543/1985 (ΦΕΚ) έχουν όσοι είχαν ενταχθεί σε ανταρτικές ομάδες ή οργανώσεις του άρθρου 9 του Ν. 1285/1982 ή στο «Δημοκρατικό Στρατό» και κατέστησαν διαρκώς ανίκανοι συνεπεία οποιουδήποτε παθήματος, τραύματος ή νόσου που οφείλεται αποκλειστικά στις εμφύλιες συγκρούσεις ή συμπλοκές ή σε βίαια περιστατικά ή σε αντίποινα ή σε κακουχίες κατά τη διάρκεια της φυλάκισης ή σε εκτόπιση ή σε εξορίες, για τη δράση του ή τα κοινωνικά τους φρονήματα, εφ’ όσον αποδεδειγμένα το πάθημα έχει άμεση σχέση με τις συγκρούσεις αυτές και εφ’ όσον αυτό έλαβε χώρα καθ’ όλο το χρονικό διάστημα από την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέχρι τη λήξη του εμφυλίου πολέμου ή και μετά τη λήξη του ή εφ’ όσον κατέστησαν ανίκανοι συνεπεία νόσου που οφείλεται σε κακουχίες ή σε εκτοπίσεις ή σε εξορίες.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Σε αλλεπάλληλες συσκέψεις και συναντήσεις που είχα στην Αθήνα προ της ψήφισης του πιο πάνω νόμου μεταξύ των συναγωνιστών Γιάννη Θεοδωράκη και «Καπετάν Νικηφόρου» (Δημήτριος Δημητρίου Συνταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού), κατά τις οποίες έγινε ανταλλαγή απόψεων μεταξύ μας για την επεξεργασίαν του κειμένου, η γνώμη μου ήταν βαρύνουσα: Διότι ζώντας προσωπικά την κατάσταση της κατοχής και του εμφυλίου, στην περιοχή όπου εξελίχθηκαν τα δραματικά γεγονότα υπήρξα με τις σαφείς, επαρκείς, σωστές και αντικειμενικές πληροφορίες, στο μέγιστο βαθμό διαφωτιστικός και πειστικός. Εξ ού και ο λόγος που στις εκλογές του 1990 στήριξα ανεπιφύλακτα τη Νέα Δημοκρατία. Είχα ηθική υποχρέωση έναντι εκείνων, που αιρόμενοι υπεράνω κόμματος και προσωπικών κομματικών θέσεων, είχαν την ευψυχίαν, το θάρρος και την πολιτική εντιμότητα να ψηφίσουν έναν Νόμο, που έθεσε τέρμα στα κατάλοιπα του εμφυλίου και παρέδωσα στη λήθη το κακό και διχαστικό παρελθόν.